Cevdet Karakaş

[sefakan]

Cevdet Karakaş

Elazığ'lı olup 21 yaşındaydı. Ailesi ile birlikte
Almanya'da bulunuyorken, Türkiye'ye vatanına dönmüştü. Elazığ'da
cereyan eden bu olaya adı karıştığı için tutuklandı ve 12 Eylül
Mahkemeleri'nde yargılanarak idam cezasına çarptırıldı. 4 Haziran 1981
günü sabahın erken saatlerinde Elazığ kapalı Cezaevi'nde asılarak şehit
edildi.

Ailesi Almanya'da rızk peşinde. Oğullan idam talebiyle mahkeme önünde...

Avukatı yok. Barolardan bir tek avukat bu davayı üstlenmek istememiş.

Bu davaya girmeme hususunda Elazığ Barosu ittifak etmiştir.

Gayeleri
yalnız ve yalnız Allah rızasını kazanmak olan bu insanların
karşılaştıkları meşakkatlerde, tek dayandıkları yüce Allah olmuştur.

Bu daire dışında söylenen lafızların hakikat değeri koskoca bir hiçtir.

Gayesinin gereği kimselerden medet ummuyor.

Dili döndüğünce, gücü yettiğince kendini mahkeme önünde savunuyor.

Ne var ki, bir kişiyi öldürmekten sanık Cevdet için karar idamdır.

Onca
insan kıyımında makine rolü oynayan marksist yaftalı hainlerin ufacık
ufacık cezalarıyla köşe döndükleri hayretle anılacak bir vakadır.

Mazlumların ahlarının yerde kaldığı görülmüş müdür?

Bir
zamanlar tilki ve köpek ulumaları ile evlerinden çıkmayan zevatlar
devir değişir değişmez aslan postuna bürünerek, gerçek kahramanları
kötülüme ve karalama yoluna gitmeleri, düşünen insanlar için ders
çıkarılacak bir olaydır.

Cevdet çıkacağına inanıyor. Elazığ
Kapalı Cezaevi'nin yapısı isteyen bir insan için, birtakım riskleri göz
önüne alarak kaçmaya müsaittir.

Cevdet bu yolu düşünmemiştir.
Bağımsız milletin bekası için var olan mahkemeler bulunduğuna göre,
isnad edilen eylemin kefareti ağır olmayacaktır

Böyle düşünüyor.

Onunla
yakın teması olan yetkililerin ifadesi ile: O isteseydi kaçabilirdi.
Kafasında böyle bir düşüncesi yoktu. Çünkü inanıyordu. Çünkü ağır bir
yükün altına gireceğini ümit etmiyordu..
itimadı ve güveni havada kaldı

Karar: idam!

Bu safhadan sonra babası Almanya'dan dönüyor. Oğlunun uğradığı haksızlığı ortadan kaldırmak için didiniyor, çırpınıyor...

Bütün gayretler nafile!
Karar değişmiyor.

Cevdet
Allah'a yaslanmış, kimseden menfaat ummuyor. Yola çıkanların aklında ve
gönlünde sadece, Allah'ın hoşnutluğunu kazanma düşüncesi vardı...

Daha
sonraki gelişmeler onu yalnızlığa itmişse de, o hiçbir zaman moral
bozumuna uğramamış, hep dik ve vakarlı olmasını bilmiştir.

Boynuna takılacak ipe tıpkı diğer gönüldaşları gibi yürümüştür.

Zaman zaman kendi kendine tekrarladığı bir söz:

"Ya
Rabbi gayem senin rızanı kazanmaktır. Dünyalık hırs ve mevki benden
uzaktır. Ben insanlara dayanmadım. Ben insanlardan yardım dilenmedim.
Ben beni iyi görsünler, iyi desinler, övgüye tabi tutsunlar diye bu
davanın içine girmedim. Bana uygun gördüğün yükten hoşnutum.

Günahlarımı affeyle, iki dünyamı da mamur ve müreffeh eyle!"

İman dolu yüreği, onu şehidler kervanına katmıştır.

Allah rahmet eylesin. (Amin)